Из воспоминаний дочери Мәйсәри:

Мой папа родился в 1907 году в семье Таһира и Шарифҗамала. Дедушка Таһир всю свою жизнь занимался созданием сбруй для лошадей, а его сын Касыйм до войны был бригадиром трактористов.

Он умел читать и писать на гарапском и даже на латыни. В 1934-ом году он женился на моей маме Хабире.

С первых дней войны папу забрали на фронт.

Мама всю свою жизнь хранила письма отца,а сейчас они реликвией перешли мне.Я их храню в сундуке.Вот самое первое письмо папы 1941 года:

"Сезне сагынып һәм яратып, ерак җирләрдән әтиегез Касыйм яза. Кызларым Кәүсәрия,Мәйсәрә, Наиләгә, әби белән бабайга, әти белән әнигә, күрше Шәйхи абыйга, барлык күршеләргә,минем хакта сраөчы барлык кешеләргә кайнар сәламнәремне җибәрәм.Мин фронт чигендә, Мшскәү янында, бүген-иртәгә башланыр дип көтәбез.Әлегә исән-сау, килэчәктә ни булыр, бер Алла гына белә.Буш вакыт булгач, тагын язармын.Әлегә бу адреска хат язмагыз, яңа җирдә урнашкач, узем язырмын."